Është e pakontestueshme se dashuria prindërore është njëra për gjërave më të nevojshme që duhet ta përjetojë gjithsecili. Përvecqë kjo dashuri të dhuron vetëbesim dhe mbrojtje, ajo të ndihmon edhe në formimin e personalitetit të mëtutjeshëm.
Eric Fromm në librin e tij “Arti të dashuruarit” shpjegon se të dyja dashuritë, si nga nëna ashtu edhe nga babai, janë qenësore dhe se duhet të funksiojnë si të bashkuara. Mungesa e dashurisë nga njëri prind mund të ndikojë që fëmija të ketë problem në ndërtimin e personalitetit dhe krijimin e lidhjeve shoqërore dhe dashurisë.
Fromm, personat që kanë mungesë të marrëdhënieve të mira me ndonjërin prind i përshkruan sit ë paqëndrueshëm në krijimin e marrëdhënieve. Personat që kanë dashurinë e nënës dhe jot ë babait, sipas tij, janë më fëmijëror dhe kanë dëshirë që gjthmonë dikush të kujdeset për ta edhe kur të rriten. Ndonëse kanë sjellje të zakonshme, ata e kanë të vështirë ta gjejnë “fatin e jetës”.
Ndërsa për kategorinë e dytë, Fromm shpjegon se janë më të kushtëzuar nga kërkesat e babait dhe nuk janë të orientuar që të kenë lidhje afatgjatë më dikë.
Kuptohet se ky shpjegim ka përjashtime dhe nuk vlen për të gjithë, megjithatë sipas Fromm këta persona e kanë të vështirë të krijojnë marrëdhënie stabile dhe normale me dikë. /familjajone