Shkruan: Shëndrit Lumi

Më parë mendoja se të qenit i sjellshëm, i butë dhe i këndshëm do më garantonte dashuri dhe respekt nga të tjerët. Unë do t’i përmbahesha sjelljeve destruktive të njerëzve, pa marrë parasysh se sa i pakëndshëm ndihesha për këtë, duke besuar në thelb se po të mund të isha mjaftueshëm i sjellshëm me ta, ata një ditë do të bënin një jetë më të mirë.

E kam jetuar jetën time vazhdimisht duke shmangur çdo gjë që mund të më bënte të dukem si një person i keq, i papërsosur, antagonist ose i papëlqyeshëm. Sepse, siç e di të gjithë njerëzit që i pëlqejnë, të qenit i papëlqyer ose i papranuar ndihet më keq sesa të injorosh ndjenjat e tua – të paktën në fillim.

Disa njerëz ishin të lehtë për t’i kënaqur; do të duhej vetëm një gjest apo buzëqeshje e mirë. Por me njerëzit e tjerë, më dukej se sa më shumë përpiqesha t’i kënaqja, aq më shumë kishte gjasa që ata të më trajtonin si një leckë të vjetër enësh; dhe sa më shumë ndodhte kjo, aq më pak më pëlqente vetja.

Përfundimisht, përpjekjet e mia për të kënaqur të tjerët më lanë të ndihesha i pa respektuar, i pa plotësuar dhe i shkëputur – nga jeta, nga njerëzit e tjerë dhe nga vetja.

Për shumë vite, unë durova në heshtje zhvlerësimin e vazhdueshëm dhe të pamëshirshëm të asaj se kush isha bazuar në mënyrën se si të tjerët më trajtuan. Kur dikush afër meje ndihej i pakënaqur, me negativitet ose në kërkim të dikujt për të fajësuar, unë isha gati për ta marrë atë.

Por, pavarësisht se sa i pakënaqur isha, përsëri doja t’i bëja të ndiheshin më mirë. Doja t’i shihja të lumtur, qoftë edhe me shpenzimet e mia.

Në thelb të këtyre marrëdhënieve të njëanshme që mbajta me disa nga njerëzit e përhershëm të pakënaqur në jetën time ishte një besim i qëndrueshëm se vetëm nëse mund t’i zgjidhja problemet e tyre dhe t’i bëja të lumtur, më në fund do të merrja dashurinë dhe respektin që doja.

Nuk u ndala kurrë së menduari: “Por ç’të themi për mua? Çfarë do të ndodhë me mua nëse vazhdoj të përpiqem të kënaq njerëzit me një etje të pashuar?” 

Nuk mund të shihja se çfarëdo që të bëja, nuk do të mjaftonte kurrë. Në fakt, nuk kishte të bënte fare me mua. Nuk e kuptova se sado i zoti të jem në zgjidhjen e problemeve, ose sa në mënyrë perfekte mund t’i trajtoj gjërat, nëse dikush dëshiron të më gjejë gabime, do ta bëjë.

Në vend që ta shoh pakënaqësinë e njerëzve të tjerë si një çështje që ata duhet ta zgjidhin vetë, unë e përvetësova atë dhe e interpretova në kuptimin që nuk isha mjaftueshëm i mirë.

Por një ditë më në fund fillova t’i bëja vetes disa pyetje të rëndësishme: “Çfarë do të bëhet me mua dhe me vetëvlerësimin tim nëse vazhdoj ta bazoj atë në perceptimet e njerëzve të pakënaqur? Kush do të më dojë dhe më respektojë nëse nuk mbaj qëndrim as për veten time?”

Koncepti im për atë se kush duhej të isha për të fituar dashurinë dhe respektin po më godiste në fytyrë pa pushim si një gomë e shpuar duke ecur në trotuar të pabarabartë. Por megjithatë, pyesja veten pse formula ime nuk po funksiononte. Unë me të vërtetë besoja se të jetuarit vetëmohues ishte një mënyrë e sigurt për të marrë dashuri, vlerësim, respekt dhe shumë përqafime në këmbim.

M’u desh pak kohë për të kuptuar se të jetuarit në këtë mënyrë në fakt kishte efektin e kundërt. Dhënia dhe mirësia ime e vazhdueshme vetëmohuese nuk më dhanë automatikisht një kalim në metronë e pranimit të përjetshëm. Në fakt dukej se ishte një ftesë për njerëzit që të përfitonin nga bujaria ime, duke i lejuar ata të ndiheshin më pak të shqetësuar për jetën e tyre.

Ajo që mësova në mënyrën e vështirë është se të kënaqësh të tjerët nuk është mënyra për të fituar dashurinë dhe respektin e tyre. Më në fund kuptova se nëse do të vazhdoja ta merrja ankthin e të tjerëve si timin, ata nuk do të ndryshonin kurrë. Dhe pse do ta bëjnë ata, në fund të fundit? Ata u lehtësuan shumë nga unë që hyja dhe zgjidhja gjërat. Por me çfarë kostoje?

E gjithë kjo më kishte lënë të ndihesha i papërshtatshëm dhe i stresuar ndërsa shikoja marrësit e kënaqësisë time duke shfaqur të njëjtat probleme dhe dramë, pa pushim! 

Nëse doni të bëni ndryshime në jetën tuaj, është koha që ju ta shihni qartë këtë model dhe të ndaloni ta bazoni ndjenjën tuaj në miratimin e njerëzve të tjerë për ju.

Ndryshoni perceptimet, besimet dhe sjelljet tuaja. Merrni dashurinë dhe respektin që dëshironi duke festuar lirinë tuaj nga dëshira për t’u respektuar nga të tjerët.