Një gjë e rëndësishme që konsumatorët duhet të kenë parasysh është se datat e skadencës (me përjashtim të ushqimit për fëmijë) nuk ka të bëjë me sigurinë e produktit, por është kur prodhuesi vendos se produkti nuk është më i cilësisë së lartë.

Prodhuesit e ushqimit gjithashtu priren të jenë mjaft konservatorë me datat e skadencës së tyre.

Kjo është për shkak se ne nuk e ruajmë gjithmonë ushqimin tonë në vende me hije dhe të freskëta dhe shpesh e lëmë derën e frigoriferit të hapur për më shumë seç duhet.

Për cilat ushqime nuk duhet të shqetësohemi?

Mjalti, uthulla, sheqeri dhe vanilja janë ushqime që ruhen për një kohë të gjatë me pak ndryshim në cilësi.

Mielli i bardhë gjithashtu ka shije të shkëlqyeshme pa marrë parasysh sa kohë qëndron në qilar.

E njëjta gjë vlen edhe për orizin, por ndryshe nga orizi kafe, ai është i papërpunuar dhe ka një afat kohor prej disa muajsh.

Buka e blerë në supermarkete qëndron e butë në frigorifer për javë të tëra sepse përmban konservues, por buka me thartirë jo.

Fasulet dhe thjerrëzat e thata mund të hahen në mënyrë të sigurt për vite pas blerjes, por ato bëhen të forta dhe kërkojnë më shumë kohë për t’u gatuar.

Erëzat qëndrojnë në qilar pas datës së skadencës, por nuk kanë shije aq të fortë.

Po kutitë dhe shishet?

Si rregull, metalet zgjasin më shumë se qelqi dhe më shumë se plastika.

Për sa kohë që nuk ka shenja të jashtme të prishjes (p.sh. ndryshk) ose dëmtime të dukshme kur produkti hapet (p.sh. myk ose erë e keqe), frutat, perimet dhe mishi i konservuar mund të mbeten po aq të shijshëm sa kur blihen para shumë vitesh.

Vaji i parafinuar në enë hermetike ka gjithashtu një jetëgjatësi më të gjatë nëse shishet nuk janë prej qelqi.

Në çdo rast, siç thekson artikulli i NYT, mënyra më e mirë për të treguar nëse ushqimi është i sigurt për t’u ngrënë është në fund të fundit… hunda jonë.