Një ekip shkencëtarësh zbuluan se përvojat shumëkërkuese dhe shpërblyese rezultojnë në kujtime më të forta.

Duke studiuar minjtë, ata gjetën mekanizmin prapa këtij zgjerimi selektiv të kujtesës në të ashtuquajturat proceset e rishikimit në hipokampus, qendrën e përpunimit të kujtesës në tru. Këto zbulime të rëndësishme ofrojnë njohuri të reja në një nga karakteristikat më të enigmatike të trurit: konsolidimi i kujtesës.

Kur përjetojmë diçka të rëndësishme, zakonisht e kujtojmë më mirë me kalimin e kohës. Kjo memorie e zgjeruar mund të jetë rezultat i kodimit më të fuqishëm të memories gjatë përvojës ose për shkak të konsolidimit të kujtesës që ndodh pas përvojës. Për shembull, përvojat që dalin të jenë shumë shpërblyese, janë gjetur të çojnë në kujtime më të forta dhe më të gjata.

“Një nga mënyrat në të cilat truri ynë konsolidon kujtimet është duke rifilluar mendërisht përvojën”, shpjegon Prof. Fabian Kloosterman, hulumtimi i të cilit synon të zbulojë përpunimin e kujtesës në tru.

 “Në terma biologjikë, kjo ulet deri në riaktivizimin ose përsëritjen e modeleve të aktivitetit neuronal të lidhur me një eksperiencë të caktuar. Kjo përsëritje ndodh në rrjetet e trurit të hipokampal-kortikal gjatë pushimit ose gjumit.”

Për të gjetur përgjigje, studiuesit i trajnuan minjtë për të mësuar dy vende të qëllimit në një mjedis të njohur. Një nga qëllimet ishte një shpërblim i madh – nëntë fishekë ushqimi – ndërsa lokacioni tjetër shpërblim kishte një topth të vetëm ushqimor që ofrohej si një shpërblim i vogël.

“Ndoshta jo çuditërisht, kemi gjetur se minjtë kujtuan më mirë vendndodhjen ku gjetën shpërblimin e madh”, thotë Frédéric Michon, student i PhD në laboratorin e Kloosterman, i cili kreu eksperimentet. “Por ne gjithashtu vumë re se ky efekt në lidhje me shpërblimin në kujtesë ishte më i fuqishmi kur fishekët e ushqimit gjendeshin në vende që kërkonin formimin e kujtesës më komplekse”.

Për të vlerësuar kontributin e aktivitetit të trurit sërish pas përvojës aktuale, kërkuesit e ndërprenë këtë rrjet të veçantë sinjalizimi, por vetëm pasi minjtë patën një shans për të zbuluar vendet e shpërblimit. Michon: “Duke pasqyruar gjetjet tona më të hershme, kemi vërejtur se kujtesa ishte e dëmtuar vetëm për vendet me shpërblime të larta dhe në veçanti, kur shpërblimet ishin në vende të vështira”.

Në të shumtën e rasteve, kërkuesit mund të demonstrojnë se përsëritja hipokampale, që ndodh pas mësimit fillestar, kontribuon në konsolidimin e përvojave dhe se ky efekt varet nga vështirësia e një detyre.

“Një vendosje relativisht e thjeshtë eksperimentale me minjtë dhe pirgjet ushqimore mund të na mësojë shumë për kujtesën”, thotë Kloosterman.

“Rezultatet tona tregojnë se riprodhimi kontribuon në konsolidimin e suksesshëm të kujtimeve të përzgjedhura në mënyrë të imët. Vështrime të tilla mund të hapnin mundësi të ardhshme për trajtime që ndihmojnë në forcimin e kujtimeve dhe gjithashtu mund të na ndihmojë të kuptojmë rënien e kujtesës në sëmundje të tilla si çmenduria”./Familja Jonë