Një shenjë dalluese e çrregullimit të spektrit të autizmit (ASD), është ngurrimi për të bërë kontakt me sy me të tjerët në kushte natyrore.

Megjithëse kontakti me sy është një pjesë kritike e ndërveprimeve të përditshme, shkencëtarët kanë qenë të kufizuar në studimin e bazës neurologjike të ndërveprimit të drejtpërdrejtë shoqëror të kontaktin me sy në individët me ASD për shkak të paaftësisë për të imazhuar trurin e dy njerëzve në të njëjtën kohë.

Megjithatë, duke përdorur një teknologji inovative që mundëson imazhin e dy individëve gjatë kushteve të jetesës, studiuesit e Yale kanë identifikuar zona specifike të trurit në rajonin parietal dorsal të lidhura me simptomatologjinë sociale të autizmit.

Studimi i botuar më 9 nëntor në revistën PLOS ONE, zbulon se:

“Truri ynë është i uritur për informacione rreth njerëzve të tjerë dhe ne duhet të kuptojmë se si funksionojnë këta mekanizma shoqërorë në kontekstin e një bote reale dhe ndërvepruese si në individë të zhvilluar tipik ashtu edhe në individë me ASD,” thanë autorët e studimit.

Hulumtuesit, mes tjerash, zbuluan se gjatë kontaktit me sy, pjesëmarrësit me ASD kishin ulur ndjeshëm aktivitetin në një rajon të trurit të quajtur korteksi parietal dorsal krahasuar me ata pa ASD.

Më tej, sa më të rënda të jenë simptomat e përgjithshme sociale të ASD të matura nga rezultatet e ADOS (Autism Diagnostic Observation Schedule), aq më pak aktivitet u vu re në këtë rajon të trurit.

“Tani jo vetëm që kemi një kuptim më të mirë të neurobiologjisë së autizmit dhe dallimeve sociale, por edhe të mekanizmave nervorë themelorë që drejtojnë lidhjet tipike sociale”, thanë autorët. /Medical Xpress