Vuajtja nga çrregullimi bipolar mund t’i vë njerëzit në rrezik më të madh për Parkinsonin më vonë në jetë, zbulojnë hulumtime të reja.

Nuk është ende e qartë se cilat janë çështjet themelore që i përkasin dy çrregullimeve të trurit, por shkencëtarët dyshojnë se faktorët kryesorë janë inflamacionet dhe gjenetika.

Çrregullimi bipolar prek rreth 5.7 milionë njerëz në SHBA dhe bën një dëmtim të madh për shumicën dërrmuese të tyre në një moment të jetës së tyre – më shumë se çdo çrregullim tjetër i humorit.

Mbetjet e Parkinsonit janë të pashërueshme, dhe ndërlikimet janë shkaku kryesor i vdekjes së 14% personave në SHBA.

Hulumtuesit në Spitalin e Përgjithshëm të Veteranëve të Taipei në Tajvan shpresojnë se zbulimi i lidhjes mes dy kushteve shkatërruese mund t’i bëjë ato më të shërueshme, ose madje krejtësisht të parandalueshme.

Ekipi ndoqi mbi 56,000 njerëz të diagnostikuar me çrregullim bipolar midis 2001 dhe 2009, plus një tjetër 224,360 të cilët kurrë nuk ishin diagnostikuar me këtë çrregullim, deri në vitin 2011.

Disa dallime mes tyre u bënë të qarta.

Rreth shtatë herë përqindja e njerëzve me çrregullim bipolar zhvilloi Parkinson-in krahasuar me ata që nuk kishin çrregullim humor.

Për të qenë të saktë, 0.7 përqind e grupit bipolar mori Parkinson, ndërsa grupi jo-bipolar vetëm 0.1 përqind.

Njerëzit me çrregullime bipolare jo vetëm që kishin më shumë gjasa të zhvillonin sëmundjen e Parkinsonit, por simptomat erdhën shumë më herët në jetë.

Pacienti mesatar i Parkinsonit pa çrregullim bipolar u diagnostikua në moshën 73 vjeç dhe ata me bipolar u diagnostikuan pothuajse një dekadë më parë, në moshën 64 vjeçare.

Rezultatet e studimit, të botuara në revistën Neurology, sugjerojnë se ata me bipolar më të rëndë mund të jenë më të prirur ndaj Parkinsonit./Familja Jonë