Fibroblastet e lëkurës janë qeliza të specializuara të thella në lëkurë që gjenerojnë indin lidhës dhe ndihmojnë në rikuperimin e lëkurës nga lëndimi. Disa fibroblastë kanë aftësinë për t’u kthyer në qelizat e yndyrës që banojnë nën dermis, duke i dhënë lëkurës një pamje të shëndoshë, rinore dhe duke prodhuar një peptid që luan një rol vendimtar në luftimin e infeksioneve.
Në një studim të publikuar mbi imunitetin më 26 dhjetor, hulumtuesit dhe kolegët e Universitetit të Kalifornisë në Shkollën e Mjekësisë në San Diego tregojnë se si fibroblastët zhvillohen në qelizat e yndyrës dhe identifikojnë shtegun që shkakton që ky proces të pushojë pasi njerëzit të plaken.
“Ne kemi zbuluar se si lëkura humbë aftësinë për të formuar yndyrë gjatë plakjes”, tha Richard Gallo, MD, PhD, professor dhe kryetar i Departamentit të Dermatologjisë në UC San Diego School of Medicine dhe autor i lartë në studim. “Humbja e aftësisë së fibroblastëve për t’u kthyer në yndyrë ndikon në mënyrën se si lëkura lufton me infeksionet dhe do të ndikojë se si do të duket lëkura gjatë plakjes”.
Fitimi i peshës nuk është rruga për të konvertuar fibroblastet e lëkurës në qelizat e yndyrës pasi që obeziteti gjithashtu ndërhyn në aftësinë për të luftuar infeksionet. Në vend të kësaj, një proteinë që kontrollon shumë funksione qelizore, të quajtura faktor i transformimit të rritjes beta (TGF-β), ndalon fibroblastet dermale nga konvertimi në qeliza të yndyrës dhe parandalon qelizat që të prodhojnë katelicidin peptid antimikrobik, i cili ndihmon në mbrojtjen kundër infeksioneve bakteriale.
“Foshnjat kanë shumë lloj yndyre nën lëkurë, duke e bërë lëkurën e tyre të mirë në luftimin e disa llojeve të infeksioneve. Fibroblastet e vjetër të lëkurës humbin këtë aftësi dhe aftësinë për të formuar yndyrë nën lëkurë”, tha Gallo. “Lëkura me një shtresë yndyre nën të duket më rinore. Kur ne plakemi, pamja e lëkurës ka më shumë të bëjë me humbjen e yndyrës”.
Në modelet e miut, studiuesit përdorën elemente kimike për të penguar shtegun TGF-β, duke bërë kështu kthimin e lëkurës në një funksion të ri dhe duke lejuar fibroblastet për të kthyer në qeliza të yndyrës.
Kuptimi i procesit biologjik që çon në një humbje të varur nga mosha e këtyre qelizave të dhjamit të specializuar mund të përdoret për të ndihmuar në luftimin e infeksioneve si Staphylococcus aureus (S. aureus) – një bakterie patogjene që është shkaku kryesor i infeksioneve të lëkurës. Kur S. aureus bëhet rezistent ndaj antibiotikëve, ajo njihet si Staphylococcus aureus rezistente ndaj meticillinës ose MRSA, e cila është një shkak kryesor i vdekjes që rezulton nga infeksioni në Shtetet e Bashkuara.
Qëllimet afatgjata dhe përfitimet e këtij hulumtimi janë për të kuptuar sistemin imunitar të foshnjave, tha Gallo. Rezultatet mund të ndihmojnë gjithashtu të kuptojnë se çfarë shkon keq në sëmundjet e tjera si obeziteti, diabeti dhe sëmundjet autoimune./Familja Jonë
