Virusi Epstein-Barr (EBV) është një virus që zakonisht shkakton një sëmundje të butë deri në të moderuar. Testet e gjakut për virusin Epstein-Barr zbulojnë antitrupa të EBV në gjak dhe ndihmojnë në krijimin e një diagnoze të infeksionit EBV. Virusi Epstein-Barr shkakton një infeksion që është shumë i zakonshëm, shumica e njerëzve janë infektuar nga EBV në një moment në jetën e tyre. Virusi është shumë ngjitës dhe kalon me lehtësi nga personi në person. Virusi është i pranishëm në pështymën e individëve të infektuar dhe mund të përhapet përmes kontaktit të ngushtë, si p.sh. puthja dhe përmes përdorimit të përbashkët të veglave, gjësendeve ose gotave. Pas ekspozimit fillestar ndaj EBV, ekziston një periudhë disa javë përpara se të shfaqen simptomat e lidhura, të quajtura periudha e inkubacionit. Gjatë infeksionit akut primar, virusi shumëfishohet në numër. Kjo pasohet nga një zvogëlim i viruseve dhe shfaqja e simptomave, por virusi kurrë nuk largohet plotësisht. EBV latent mbetet në trupin e personit për pjesën tjetër të jetës së atij personi dhe mund të riaktivizohet. Por zakonisht shkakton pak probleme, përveç nëse sistemi imunitar i personit dobësohet ndjeshëm.

Shumica e njerëzve janë të infektuar nga EBV në fëmijëri dhe përjetojnë pak ose aspak simptoma. Sidoqoftë, kur infeksioni fillestar ndodh në adoleshencë, mund të shkaktojë mononukleozë infektive, zakonisht të quajtur mono, një gjendje e lidhur me lodhje, ethe, dhimbje të fytit, nyje limfatike të fryrë, një shpretkë të zgjeruar dhe nganjëherë rritje e mëlçis. Këto simptoma ndodhin në rreth 25% të adoleshentëve të infektuar dhe të rriturve të rinj dhe zakonisht zgjidhen brenda një ose dy muajve. Njerëzit me mono janë diagnostikuar zakonisht nga simptomat e tyre dhe gjetjet laboratorike si një pasqyre e plotë e gjakut (CBC) dhe një test mono (që teston për një antitrup heterofil). Rreth 25% e atyre me mono nuk prodhojnë antitrupa heterofile dhe do të kenë një test negativ mono; kjo është veçanërisht e vërtetë me fëmijët. Testet për antitrupa EBV mund të përdoren për të përcaktuar nëse simptomat që këta njerëz po përjetojnë janë ose jo për shkak të një infeksioni aktual me virusin EBV. EBV është shkaku më i zakonshëm i mono. Sipas CDC, shembuj të shkaqeve të tjera të mononukleozes përfshijnë cytomegalovirus (CMV), hepatiti A, hepatiti B ose hepatiti C, rubeola dhe toksoplazmoza. Ndonjëherë, mund të jetë e rëndësishme për të dalluar EBV nga këto sëmundjet të tjera. Për shembull, mund të jetë e rëndësishme për të diagnostikuar shkakun e simptomave të një sëmundje virale në një grua shtatzënë. Testimi mund të ndihmojë në dallimin e një infeksioni primar të EBV, i cili nuk ka treguar të prekë një fëmijë në zhvillim, nga një CMV, virusi herpes simplex ose infeksioni toksoplazmë, pasi këto sëmundje mund të shkaktojnë komplikime gjatë shtatzënisë dhe mund të dëmtojnë fetusin. Gjithashtu mund të jetë e rëndësishme për të përjashtuar infeksionin e EBV dhe për të kërkuar shkaqe të tjera të simptomave. Ata me fyt streptokoksik , një infeksion i shkaktuar nga streptokoku i grupit A, për shembull, duhet të identifikohen dhe trajtohen me antibiotikë. Një person mund të ketë fyt streptokoksik në vend të mono ose mund të ketë të dyja kushtet në të njëjtën kohë. Ekzistojnë disa teste për lloje dhe klasa të ndryshme të antitrupave EBV. Antitrupat janë proteina të prodhuara nga trupi në një përgjigje imune ndaj disa antigjeneve të ndryshme të Epstein-Barr virus. Gjatë një infeksioni primar të EBV, niveli i secilit prej këtyre antitrupave të EBV rritet dhe bie në kohë të ndryshme kur zhvillohet infeksioni. Matja e këtyre antitrupave në gjak mund të ndihmojë në diagnozën dhe në mënyrë tipike i siguron mjekut të kujdesit shëndetësor informacion rreth fazës së infeksionit dhe nëse ajo është një infeksion i tanishëm, i fundit ose i kaluar.

Koha e gjetjes se antitrupave- kur antitrupi zbulohet në mënyrë tipike në gjak
1. Antigjenet virale të kapsidës (VCA) -IgM shfaqen së pari pas ekspozimit ndaj virusit dhe pastaj tentojnë të zhduken pas rreth 4 deri në 6 javë
2. VCA-IgG shfaqet gjatë infeksionit akut me nivelin më të lartë në 2-4 javë, pastaj bie pak, stabilizohet dhe është i pranishëm për jetën
3. Antigjen i hershëm (EA-D) Shfaqet gjatë fazës së infeksionit akut dhe pastaj tenton të zhduket; rreth 20% e të infektuarve do të vazhdojnë të kenë sasi të dallueshme për disa vite pas infektimit të EBV-së.
4. Antitrupi Epstein-Barr Antigjen Bërthamor (EBNA) zakonisht nuk shfaqet deri sa të zhvillohet infeksioni akut; zhvillohet rreth 2 deri në 4 muaj pas infektimit fillestar dhe pastaj është i pranishëm për jetën.
Testet e gjakut për antitrupat e virusit Epstein-Barr (EBV) përdoren për të ndihmuar në diagnostikimin e infeksionit të EBV. Në gratë shtatzëna me simptoma të një sëmundjeje virale, mund të porositen një ose më shumë teste të antitrupave EBV së bashku me testet për citomegalovirus (CMV), toksoplazmozë dhe infeksione të tjera (nganjëherë si pjesë e një paneli TORCH) për të ndihmuar në dallimin midis EBV dhe kushteve që mund të shkaktojë simptoma të ngjashme.Këto teste mund të urdhërohen për një person asimptomatik për të parë nëse ai person është ekspozuar më parë ndaj EBV ose është i prekshëm ndaj një infeksioni primar të EBV. Kjo nuk është bërë në mënyrë rutinore, por mund të urdhërohet kur dikush, si një adoleshent ose një person me imunitet te dobesuar , ka qenë në kontakt të ngushtë me një person që ka mononukleoze . Disa shenja dhe simptoma të lidhura me mono përfshijnë:Dobësi ekstreme ose lodhje,ethe,dhimbje koke,dhimbje të fytit, gjëndrat limfatike në qafë dhe /  ose nën sqetull te rritura, shpretka dhe / ose mëlçia (nganjëherë) e rritur. Testimi mund të urdhërohet kur mjeku dëshiron të vendosë ekspozimin e mëparshëm ndaj EBV. Testimi mund të përsëritet herë pas here kur ofruesi i kujdesit shëndetësor dëshiron të përcjellë përqendrimet e antitrupave (titrat) dhe / ose kur testi i parë është negativ, por mjeku ende dyshon se simptomat e personit janë për shkak të EBV.

Kujdesi-tretmani duhet të merret kur interpretoni rezultatet e testimit të antitrupave EBV. Shenjat dhe simptomat, si dhe historia mjekësore e personit të testuar duhet të merren parasysh. Një praktikues i kujdesit shëndetësor mund të konsultohet me specialistin e sëmundjeve infektive, posaçërisht personin që ka përvojë në testimin e EBV. Nëse dikush është pozitiv për antitrupa VCA-IgM, atëherë ka gjasa që personi të ketë një infeksion EBV dhe mund të jetë herët në rrjedhën e sëmundjes. Nëse individi gjithashtu ka simptoma të lidhura me mono, atëherë ka shumë të ngjarë që personi të diagnostikohet me mono, edhe nëse testimi mono ishte negativ.Nëse dikush ka teste pozitive VCA-IgG dhe EA-D IgG, atëherë ka shumë të ngjarë që personi të ketë një infeksion të tanishëm ose të fundit të EBV. Nëse VCA-IgM është negativ, por VCA-IgG dhe një antitrupi EBNA janë pozitive, atëherë ka gjasa që personi i testuar të ketë një infeksion të mëparshëm të EBV. Nëse një individ është asimptomatik dhe negativ për VCA-IgG, atëherë ai person nuk ka qenë i ekspozuar më parë ndaj EBV dhe është i prekshëm ndaj infeksionit. Në përgjithësi, nivelet në rritje të VCA-IgG kanë tendencë të tregojnë një infeksion aktiv të EBV, ndërsa përqendrimet në rënie kanë tendencë të tregojnë një infeksion të kohëve të fundit të EBV që po zgjidhet. Sidoqoftë, kujdes duhet të merret me interpretimin e përqendrimeve të antitrupave EBV sepse sasia e antitrupave të pranishëm nuk korrespondon me ashpërsinë e infeksionit ose me kohëzgjatjen e infeksionit . Nivelet e larta të VCA-IgG mund të jenë të pranishme dhe mund të vazhdojnë në atë përqendrim për pjesën tjetër të jetës së një personi.
• Komplikimi më i zakonshëm i mononukleozes është një shpretkë e ruptuar. Komplikime të tjera të infeksionit EBV që mund të ndodhin përfshijnë probleme të frymëmarrjes për shkak të një fyti të fryrë dhe, rrallë, verdhëza, skuqje të lëkurës, pankreatiti, encefalit. EBV gjithashtu lidhet dhe mund të luajë një rol në disa forma të rralla të kancerit, përfshirë limfomën e Burkitt, limfomën Hodgkin dhe kancerin nasopharyngeal, si dhe sklerozën dhe fibromialgji të shumëfishtë.
• Riaktivizimi i virusit është i rrallë por është një shqetësim shëndetësor nëse personi nuk është imunitet te mire siç mund të ndodhë në ata që kanë HIV / AIDS ose janë marrës të transplantit të organeve. Infeksionet primare në këta njerëz mund të jenë më të rënda, dhe disa mund të përjetojnë simptoma kronike të lidhura me EBV.
• Kujdesi është kryesisht mbështetës dhe zakonisht përfshin shumë pushim dhe lëngje, si dhe trajtimin e simptomave. Shmangia e sporteve ,aktivitetit te rëndë fizike për disa javë ose muaj mund të rekomandohet për të shmangur këputjen e shpretkës.
• Nuk ka ilaçe anti-virale për të shpejtuar shërimin; megjithatë, anti-virale dhe steroide mund të përdoren për të trajtuar simptomat në raste të rënda. Aktualisht, nuk ka vaksinë për EBV, por gjykimet klinike janë duke u zhvilluar.

Është me rëndësi diagnostifikimi i saktë i sëmundjes së Mononukleozës infektive dhe përcaktimi i saktë i shkaktarit. Kjo bëhet përmes panelit laboratorik për EBV dhe është e mundur më së miri në Olive Medical & Laboratory, prandaj edhe ju besoni në më të mirin. /Familja Jone

Nga: Olive