1.Të bërtiturat dhe goditjet
Asgjë nuk e ul vetëvlerësimin e fëmijëve si të bërtiturit dhe goditja. Kur u bërtisni dhe i godisni, ju tregoni një kontroll të dobët të impulsit që e zhgënjen shumë fëmijën tuaj. Çfarë lloj mësimi jetësor është ky për t’i dhënë fëmijës? Për të qenë të sigurt, shumica prej nesh kanë bërtitur. Unë u kam bërtitur fëmijëve të mi dhe nuk jam krenare për këtë dhe ju inkurajoj të kuptoni, siç bëra unë, se ne po i dëmtojmë fëmijët tanë kur i bërtasim ose i godasim. Ndërsa mund të duket sikur keni arritur t’i bëni ata të ndalojnë sjelljet e tyre fyese, kjo është një zgjidhje afatshkurtër dhe ju me të vërtetë sapo keni arritur t’i bëni ata të ndihen të keq dhe pa vlerë. Të bërtiturat dhe goditjet nga prindërit pengojnë që fëmija juaj të jetë në gjendje të zhvillojë një bisedë konstruktive për të zgjidhur problemet, për të zgjidhur konfliktet dhe për të ndërtuar vetëbesim.

2.Qëndrimi në konfliktet e së kaluarës
Pasi të zgjidhet një problem ose konflikt, mos e përmendni vazhdimisht. Fëmijët duhet të lejohen të fillojnë nga e para me një plan të ri. Prindërit që sjellin në vëmendje gabimet e së kaluarës së fëmijëve, po i mësojnë ata të mbajnë inat për periudha të gjata kohore. Gjithashtu, fëmijët duhet të dinë se pasi të zgjidhet një çështje, ajo bëhet pjesë e së shkuarës. Sa më shumë që një fëmijë të mund të përgëzohet për sjelljet dhe zgjedhjet e tij pozitive në vazhdim, aq më mirë do të ndihet për veten e tij. Dhe ata natyrisht do të kenë më pak gjasa të përsërisin zgjedhjet e këqija të së kaluarës për vëmendje negative.

3.Injektimi i fajit
Është një gjë të pyesësh një fëmijë se si do të ndihej nëse do të ishte në vendin tuaj ose të dikujt tjetër në një situatë të caktuar. Megjithatë, shumë shpesh prindërit e çojnë këtë deri në kufi dhe përpiqen t’i bëjnë fëmijët e tyre të ndihen fajtorë për shkak të mendimeve, ndjenjave ose veprimeve të tyre. Prindërit që përdorin fajin për të kontrolluar fëmijët e tyre rrezikojnë t’i largojnë ata.

4.Të folurit me sarkazëm
Ju jeni duke përdorur sarkazëm nëse thoni gjëra që nuk i mendoni dhe nënkuptoni të kundërtën e asaj që po thoni përmes tonit të zërit. Një shembull do të ishte: të thuash “Oh, sa i zgjuar je”, kur fëmija juaj bën një zgjedhje të dobët. Përdorimi i sarkazmës i lëndon fëmijët sepse ndiejnë turp. Ulja e një fëmije përmes sarkazmës krijon një pengesë për prindërit që përpiqen të komunikojnë në mënyrë efektive me fëmijët e tyre.

/Burimi “PËR NËNAT”