Shpresa nuk është racionale. Shpresa nuk ka kuptim. Shpresa shikon përtej qartë. Shpresa mund të duket naive. Por, pa shpresë, çfarë tjetër mund të kemi?

Besimi dhe shpresa janë të lidhura ngushtë, por janë të ndryshme. Shpresa është një pararendëse e besimit. Shpresa ripërcakton atë që është e mundshme dhe hap rrugën drejt pamundësisë. Pa shpresë, nuk mund të ketë besim, sepse nuk do të luteshim për ato gjëra që nuk mund t’i imagjinonim.

Pse shpresa është e rëndësishme?

Jeta është e vështirë. Ka shumë pengesa. Nuk ka qëllime të mjaftueshme. Duhet të vazhdojmë t’i afrohemi këtyre qëllimeve, mes të gjitha kthesave të pashmangshme të jetës. Shpresa i lejon njerëzit t’i qasen problemeve me një mendim dhe strategji të vendosur, të përshtatshme për sukses, duke rritur kështu shanset që në të vërtetë do t’i përmbushin qëllimet.

Në këtë botë, shpresa mbetet ende e fortë në listën e nevojave njerëzore. Është si një qiri i vetëm gjatë natës, që na jep dritë, që të vazhdojmë dhe të gjejmë daljen nga errësira. Shpresa është e gjitha ajo që na duhet të vazhdojmë të jetojmë. Është themeli për të ndërtuar jetën e dikujt. Është një angazhim për të vazhduar luftën, krijon qëndrueshmëri dhe forcë në një person.

Për shkak të shpresës disa njerëz ndërmarrin veprime dhe vendosin se çfarë do të bëhet në jetën e tyre. Njerëzit duhet të pranojnë gjithashtu pakënaqësi të fundme, por kurrë nuk duhet të humbin shpresën e pafundme, sepse në jetë do të ketë shumë dështime, por pa shpresë, nuk do të ketë kurrë një arritje të vetme.

Shpresa është një komponent shumë i domosdoshëm i jetës së përditshme. Ne kurrë nuk duhet të heqim dorë dhe të mos mendojmë se qëllimi ynë është i pamundur ose shumë i vështirë për t’u arritur.

Nëse të gjithë do të mendonin se qëllimet që kishin vënë në jetë ishin shumë të vështira, nuk do të kishte asnjë nga shpikjet e mëdha sot dhe kjo botë do të ishte një vend shumë i ndryshëm. Prandaj shpresa gjithmonë do të jetë harta e rrugës dhe drita në rrugën më të errët të jetës.