Shikimi është një nga shqisat që zhvillohet gradualisht pas lindjes.

Kur lindin, bebet nuk kanë një shikim të qartë dhe shohin botën kryesisht në formë të mjegulluar. Në muajt e parë të jetës, shikimi i tyre kalon nëpër faza të ndryshme zhvillimi, dhe kjo ndodh përmes ndërveprimeve të vazhdueshme me njerëzit dhe mjedisin përreth.

Në javët e para pas lindjes, foshnjat mund të shohin objekte vetëm në një distancë shumë të afërt, rreth 20-30 cm larg fytyrës. Kjo distancë është e mjaftueshme për t’u fokusuar në fytyrën e prindërve gjatë mbajtjes në krahë. Nga muaji i parë deri në muajin e tretë, shikimi i tyre përmirësohet, dhe ata fillojnë të tregojnë interes për format, ngjyrat dhe objektet e ndritshme.

Në moshën rreth 4-muajshe, foshnjat zhvillojnë perceptimin e thellësisë dhe mund të fillojnë të përcaktojnë distancën e objekteve. Kjo është faza kur bebet fillojnë të ndjekin me sytë objekte që lëvizin dhe janë të aftë të fokusohen në fytyrat dhe objektet pak më larg. Deri në moshën 6-muajshe, ato zakonisht kanë një shikim më të qartë dhe mund të shohin ngjyra me më shumë saktësi, duke filluar të njohin detaje të reja në mjedisin e tyre.

Përveç kësaj, zhvillimi i shikimit është i ndikuar nga ndërveprimi me prindërit dhe kujdesi që ata tregojnë për stimulimin vizual të foshnjave. Lojërat vizuale, përdorimi i ngjyrave të forta dhe aktivitetet që stimulojnë ndjekjen e objekteve janë shumë të dobishme për të ndihmuar në zhvillimin e shikimit të foshnjës. Kjo periudhë e zhvillimit të shikimit është themelore, sepse vendos bazën për perceptimin dhe aftësitë motorike të foshnjës teksa rritet.

Për një zhvillim optimal, pediatrit rekomandojnë gjithashtu që prindërit të shmangin ekspozimin e drejtpërdrejtë të foshnjave ndaj dritës së fortë dhe të kufizojnë kohën përpara ekraneve, duke qenë se ndriçimi i fortë mund të ndikojë negativisht në shikimin e tyre delikat.