Diabeti është një sëmundje shumë e përhapur me komplikime që ndikojnë në shumicën e sistemeve trupore. Sidoqoftë, ndikimi i diabetit në shëndetin e kockave shpesh shpërfillet ose nënvlerësohet. Të dy diabeti i tipit 1 (T1D) dhe ai i tipit 2 (T2D) shoqërohen me një rrezik më të lartë të frakturave, megjithëse përmes mekanizmave të ndryshëm. T1D karakterizohet nga insulopenia pothuajse totale, e cila ndikon në tonusin anabolik të kockave dhe rezulton në reduktim të densitetit mineral të kockave (BMD).

Ndërkohë, pacientët me T2D kanë BMD normale ose të lartë, por mbartin një rrezik në rritje të frakturave për shkak të ndryshimeve në mikroarkitekturën e kockave dhe një mjedisi humoral lokal që stimulon aktivitetin e osteoklasteve. Hiperglicemia kronike shkakton glikim jo-enzimatik të kolagjenit në të dy llojet e diabetit.

Dëshmitë epidemiologjike konfirmojnë një rrezik në rritje të thyerjes në T1D dhe T2D, por gjithashtu ky  mund të zvogëlohet ndjeshëm nga monitorimi i përshtatshëm i rrezikut të thyerjes dhe trajtimi i duhur i vetë diabetit dhe osteopenisë ose osteoporozës nëse ato janë të pranishme