Trazirat emocionale të shkaktuara nga një qen i vjedhur janë të ngjashme me atë të një prindi që humbet një fëmijë, zbulon një studim i ri.
Gjetjet mbështesin idenë se kafshët shtëpiake bëhen me të vërtetë anëtarë të familjes për pronarët e tyre, thanë studiuesit. Kur përballen me vjedhjen e një kafshe, pronarët priren të ndiejnë një ndjenjë të ngjashme pafuqie, pikëllimi dhe humbjeje, shkruan burimi Health Day.
Në fakt, disa pjesëmarrës të studimit mendonin se humbja e një qeni ishte më intensive se vdekja e një miku ose të afërmi, për shkak të afërsisë së lidhjes që kishin me kafshën e tyre, por jo me disa anëtarë të familjes.
“Ky studim ofron prova të dashurisë intensive të qenve dhe përgjegjshmërisë prindërore të kujdestarëve,” tha studiuesja kryesore, Akaanksha Venkatramanan, një psikologe asistente me Fondacionin e Kujdesit Shëndetësor Berkshire NHS në Mbretërinë e Bashkuar.
Për studimin, të botuar më 25 prill në revistën “Animal-Human Interactions”, studiuesit kryen intervista me katër persona të cilëve u kishin vjedhur qentë. Njerëzit u rekrutuan përmes mediave sociale.
Pronarët e qenve pjesëmarrës në studim raportuan vazhdimisht pikëllim, dëshpërim, dhimbje emocionale dhe mpirje pas humbjes së kafshës së tyre.
Të njëjtat reagime emocionale janë gjetur gjithashtu pas vdekjes së njerëzve të dashur, por shoqëria i sheh vdekjet e njerëzve ndryshe nga vdekja e kafshëve shoqëruese, thanë studiuesit.
Shqetësimi psikologjik i pronarëve shpesh shoqërohej nga mungesa e të kuptuarit se sa shumë mund të thotë një kafshë shtëpiake për dikë, zbuluan studiuesit.
Më tej, ligjet për vjedhjen e qenve që i konsiderojnë kafshët shtëpiake si “pronë të vjedhur” – të ngjashme me një biçikletë ose një çantë – shtojnë dhimbjen e pronarëve dhe kufizojnë mbështetjen që mund të ofrojë policia.
Rreth 3.2 milionë kafshë shtëpiake u blenë gjatë bllokimit me pandeminë COVID në Mbretërinë e Bashkuar ndërsa njerëzit kërkuan shoqëri, dhe pas kësaj ka pasur një rritje prej 250% të vjedhjeve të raportuara të qenve, thanë studiuesit.
