Shumë njerëz shqetësohen nga zhurmat e përtypjes së ushqimit dhe as nuk janë të vetëdijshëm se vuajnë nga një gjendje e pazakontë.

Shkencëtarët britanikë thonë se mizofonia është një problem i vërtetë shëndetësor që prek 18 për qind të të rriturve britanikë. Megjithatë, kjo dallon nga shqetësimi i lehtë që përjetoni ndërsa dëgjoni personin pranë jush duke përtypur ushqimin e tij.

Mizofonia mund t’i lërë të sëmurët të ndihen “të bllokuar” apo edhe “të pafuqishëm” dhe shpesh mund të çojë në prishjen e lidhjeve mes çifteve dhe miqësive.

Për t’i bërë gjërat edhe më keq, nuk është vetëm përtypja ajo që mund t’i shqetësojë njerëzit kur hanë me shoqëri. Këtu përfshihet gllënjka dhe frymëmarrja e rëndë.

Mizofonia është një çrregullim në të cilin tinguj të caktuar shkaktojnë përgjigje emocionale ose fiziologjike që disa mund t’i perceptojnë si të paarsyeshme duke pasur parasysh rrethanat.

Ata që kanë mizofoni mund ta përshkruajnë atë si kur një tingull “të çmend”. Reagimet e tyre mund të variojnë nga zemërimi dhe bezdisja te paniku dhe nevoja për të ikur. Çrregullimi nganjëherë quhet sindroma selektive e ndjeshmërisë ndaj zërit.

Individët me mizofoni shpesh raportojnë se nxiten nga tingujt oralë – zhurma që bën dikush kur han, merr frymë apo edhe përtyp. Tinguj të tjerë të pafavorshëm përfshijnë goditjen e tastierës ose gishtit ose zhurmën e fshirëseve të xhamit.

Ndonjëherë një lëvizje e vogël e përsëritur është shkaku – dikush të lëviz, të shtyn ose tund këmbën.

Në mënyrë të ngjashme, njerëzit me mizofoni gjithashtu thonë se shpesh reagojnë ndaj stimujve vizualë që i shoqërojnë tingujt dhe gjithashtu mund të përgjigjen intensivisht ndaj lëvizjeve të përsëritura.

Studiuesit besojnë se ata me mizofoni mund të kenë tashmë probleme me mënyrën se si truri i tyre i filtron tingujt dhe se një nga tiparet e “tingujve mizofonik” mund të jetë zhurma e tyre e përsëritur.

Kjo përsëritje më pas përkeqëson problemet e tjera të përpunimit të dëgjimit.

Nuk është përcaktuar nëse mizofonia është një gjendje gjenetike apo rezultat i traumave të mëparshme, dhe kërkimet vazhdojnë për të përcaktuar nëse gjendja është shkaktuar nga një problem dëgjimor apo neurologjik në tru.

Studimi, i kryer nga Oxford dhe King’s College në Londër, anketoi një grup prej 772 të rriturve në Britaninë e Madhe. Atyre iu kërkua të vlerësonin ndjenjat e tyre ndaj disa tingujve të ndryshëm të përditshëm të ‘shkaktuesit’.

Në bëzë të të dhënave, 142 plotësuan pragun e “simptomave të rëndësishme” të mizofonisë (rreth 18.4 për qind).

Pavarësisht përhapjes së kësaj gjendjeje, vetëm një në shtatë (14 për qind) njerëz në studim kishin dëgjuar për të.

Deri kohët e fundit, të sëmurët jetonin me këtë gjendje sepse nuk kuptohej aq keq.