Belbëzimi është një çrregullim i rrjedhshmërisë së të folurës, që sipas ekspertëve, prek 3 përqind të fëmijëve në moshën parashkollore dhe prek djemtë më shumë se vajzat. Me kalimin e kohës, defekti tenton të zvogëlohet, sepse disa forma janë të lidhura me evolucionin e gjuhës, por në 1 përqind të rasteve problemi vazhdon deri në moshën e rritur. Megjithatë, kohët e fundit, disa forma të belbëzimit janë përkeqësuar për shkak të situatave që lidhen me pandeminë dhe përdorimin e maskës.

Pse belbëzimi përkeqësohet

Në fakt, duket se belbëzimi nën efektin e përdorimit të një maske, mësimi në distancë dhe fakti që fëmijët nuk mund të rrinë me miqtë madje është përkeqësuar. Kjo u mbështet nga kooperativa sociale Psicodizione Onlus, sipas së cilës numri i fëmijëve që belbëzojnë është rritur që nga fillimi i pandemisë, ndërsa ata që vuaninn më parë, u përkeqësuan.

Kjo sepse masat e distancimit i vendosin këta fëmijë përpara vështirësive më të mëdha shprehëse. Kërkesa që bëhet shpesh kur fëmijë janë në distancë ose kur kanë maskë: “A mund të përsëritësh?” te fëmijët me belbëzim përfaqëson një burim ankthi që përkeqëson disfluenzën. Fakti që duhet të mbështetemi vetëm në shprehjen verbale, e cila është e vështirë për këta fëmijë, i vë ata në një situatë stresuese që përkeqëson problemin.

Qetësoni fëmijën

Për momentin, vazhdimi i vëzhgimit të këtyre masave është mënyra e vetme për të mbajtur nën kontroll përhapjen e virusit. Sidoqoftë, është e mundur t’i ndihmoni fëmiëjt me belbëzim në shumë mënyra, duke vënë në praktikë të njëjtat rregulla që zbatohen edhe kur maska ​​nuk përdoret, por në një mënyrë më të theksuar. Para së gjithash, i vogli duhet të dëgjohet me qetësi, duke shmangur përfundimin e fjalive në vendin e tij dhe duke i thënë që të qëndrojë i qetë, të marr frymë thellë: kjo vetëm rrit ankthin dhe, për këtë arsye, përkeqëson disfluenzën.

Është thelbësore të mos bëhen krahasime me bashkëmoshatarët ose, edhe më keq, me anëtarët e tjerë të familjes. Të dish që nuk mund të flasësh mirë si shokët e klasës ose vëllezërit e motrat ose se duhet të ndjekësh modelin e një prindi që ka kapërcyer problemin nuk do të nxisë kurrë vetëbesimin e nevojshëm për të kapërcyer çrregullimin.

Fëmijët me belbëzim, me ose pa maskë, duhet të ndiqen gjithmonë nga një logoped, por është gjithashtu e mundur të ndihmoni fëmijën në shtëpi. Në vend të maskës kirurgjikale, atij mund t’i ofrohet ajo transparente kur është larg shtëpisë, në mënyrë që të mund të llogarisë edhe në shprehitë e fytyrës së tij. Përveç kësaj, duhet të sugjerohen aktivitete që lejojnë fëmijën të shkarkojë energjinë e fshehur, për shembull duke luajtur jashtë, duke bërë gjimnastikë edhe në shtëpi, duke kërcyer, duke recituar poezi. Përdorimi i muskujve fonatorë gjatë këndimit dhe aktrimit (rrethanat në të cilat zakonisht nuk belbëzojnë sepse tashmë e dinë tekstin) është një ushtrim efektiv dhe prandaj më vonë është më e lehtë të artikulosh fjalimin edhe në situata të përditshme. Përfundimisht, për të rritur vetëvlerësimin që mund të mungojë tek ata që i nënshtrohen disfluenzës, është mirë të vlerësojmë talentet e fëmijës që mund të jenë në sport, muzikë, art etj.

Është mjaft e zakonshme që një fëmijë dy vjeë e gjysmë deri në tre vjeç të belbëzojë: ai ende është duke u trajnuar në aftësitë gjuhësore. Megjithatë, nëse e keni ende këtë problem rreth moshës pesë vjeç, është thelbësore të flisni me pediatrin tuaj. /BURIMI “PËR NËNAT”